مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

با یک دل غمگین به جهان شادی نیست

تا یک دِه ویران بوَد، آبادی نیست

تا در همه‌ی جهان یکی زندان هست

در هیچ‌ کجای عالم آزادی نیست.!.

اسماعیل خویی

1400---1317

اسماعیل خویی، تعهد اجتماعی خویش را که گاه

در زبان خشمگین یک انقلابی به‌ستوه‌ آمده از بی‌داد

جاری می‌شود با اندیشه‌های فلسفی شرایط انسانی

در بیان انتقادی یک روشن‌فکر با تغزل می‌آمیزد.

او زبان تصویری بسیار ظریف و دقیقی را به کار می‌گیرد

که از ساده‌ترین چیزهای روزمره گرفته تا نامنتظره‌ترین

استعاره‌ها (ایماژها) را در خود جای داده‌ است.

http://persianpoetry.blogfa.com/category/27/19

گیرم برون از من

تاک شب از انگور صدها کهکشان پُربار

گیرم خم مهتاب هم سرشار...

من با که نوشم درد شادی یا غم خود را

وقتی که مستی چون تو

هم‌پیمانه‌ی من نیست؟!

اسماعیل خویی

http://persianpoetry.blogfa.com/category/27/19

غزلواره

شب که می‌شود

من پر از ستاره می‌شوم

شب که می‌شود،

مثل آن فشرد‌ی عظیمِ پرشکوه و پرشکوفه‌ی ازل،

در هزار کهکشان ستاره

پاره پاره می‌شوم.

شب که می‌شود،

ماهیان کهکشان با تمام...

اسماعیل خوئی

وقتی که من بچه بودم

پرواز یک بادبادک

می‌بُردت از بام‌های سحرخیزی پلک

تا

نارنج‌زاران خورشید.

آه...!

آن فاصله‌های کوتاه.

وقتی که من بچه بودم...

20 اردیبهشت 1347 - تهران

دکتر اسماعیل خوئی

4 خرداد 1400-- 9 تیر 1317

در من امشب ترنم غزلی است

دلم امشب ستاره‌باران است

واژه‌ها را خبر کنید

واژه‌ها را خبر کنید

تا که با کوزه‌های خالی خویش...

اسماعیل خوئی