چشم های تو گل های یادند

در زمستان خاموش بیداد

وه...! چه تاریک و افسانه زادند

خون نیلوفران بهارند

با رگ شاخساران بی برگ

چشمه سارند و آیینه وارند

آن شکوه گریزان اندوه

ای دو چشم هراسان شمایید

در زمستان خاموش بیداد

یاد را برترین پادشایید

محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد