مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
بهار شاد شورافکن
ز قله‌ها به زیر آمد
هنوز عشق جان دارد
مگو مگو که دیر آمد
بهار شاد شورافکن
به بزم دوستان چون من
میان جامه‌ای روشن
ز پولک و حریر آمد
دو زُلف مُشک‌بیزش...
سیمین بهبهانی
ننوازی به سر انگشت مرا ساز خموشم
زخمه بر تار دلم زن که در آری به خروشم
چون صدف مانده تهی سینه‌ام از گوهر عشقی
ساز کن ساز غم امشب که سراپا همه گوشم
کم ز مینا نیم ای دوست که گَردش بزدایی
دست مِهری چه شود گر بکشی بر بر و دوشم...
سیمین بهبهانی
ای مرد! یار بوده‌ام و یاورت شدم
شیرین نگار بوده و شیرین‌ترت شدم
بی من نبود اوج فلک سینه‌سای تو
پرواز پیش گیر که بال و پرت شدم
یک عمر همسر تو شدم لیک در مجاز
اینکه حقیقت است اگر همسرت شدم...
سیمین بهبهانی
روزی آید که دلم هیچ تمنّا نکند
دیده‌ام غنچه به دیدار کسی وا نکند
وین سبک‌جوشِ گران‌مایه که خون نام وی است
ره به آوند تهی‌مانده‌ی رگ‌ها نکند
یاد آغوش کسی سینه‌ی آرام مرا
موج‌خیز هوسِ این دل شیدا نکند...
سیمین بهبهانی
چرا رفتی؟ چرا؟ من بی قرارم
به سر سودای آغوش تو دارم
نگفتی ماهتاب امشب چه زیباست؟
ندیدی جانم از غم ناشکیباست؟
سیمین بهبهانی/ مثنوی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]