آن روز که مُردم
آنچه را که یادگار دریاست
به دریا باز دهید
و آنچه را که از آسمان
در دل من مانده است
به آسمان باز گردانید
زمزمه‌ی جنگل
و صدای آبشارها را
به جنگل و آبشارها برگردانید
و اگر ستاره‌ای
در دست‌های من مانده است
آن را به آسمان باز فرستید
و آنگاه تن من را به زمین باز دهید
و قلب من را به سکوت و تاریکی بسپارید
و سپس به آهستگی از من دور شوید
تا هرگز از آمد و رفت شما با خبر نباشم.
بیژن جلالی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
موجی سهمگین‌تر می‌خواهم
و صخره‌ای سخت‌تر
تا در شکوه بیشتری
بنگرم شکستن خود را
بیژن جلالی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
تن تو
تن بارانی تو
ابتدای امید من است
و انتهای اندوه من.
تن بارانی تو
که چون آب مرا تشنه می‌کند
و چون خاک مرا می‌پوشاند.
بیژن جلالی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
چه خوب بود
اگر بین من و تو
نه رودی بود و نه کوهی
و نه سایه‌ی هیچ نا امیدی
و نه هیچ آفتاب تند سوزانی
بین ما فقط راهی بود
هموار
و صاف
و روشن
که قلب‌های ما را به هم می‌پیوست
که تن‌های ما را به هم می‌پیوست
ولی دیگر مرا امید رفتن به چنین راهی نیست
و چشمم از دیدن پستی و بلندی
راه ها و ناهمواری‌های‌شان
فرسوده است
گام‌هایم از رفتن در تاریکی
به ستوه آمده‌اند
تنم آرزوی فراموشی را دارد
ولی هنوز قلبم چون شمعی می‌سوزد
و من برین کوره راه‌های ناهموار
به امید دیدار تو
روان هستم.
بیژن جلالی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
چه دریاچه‌ای بود، نگاهت
و من نمی‌دانستم
تا کجاها همراه خنده‌ات
در آن پارو خواهم زد...!
بیژن جلالی ↓
http://persianpoetry.blogfa.com/category/105/38
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]