مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
نردی است جهان که بُردنش باختن است
نرّادی او به نقش کم ساختن است
دنیا به مثل چو کعبتین(تاس) نرد است
برداشتنش برای انداختن است
منسوب به ابوسعید ابوالخیر
بما فیه الکفایة، کافی
غرض ز مُشک نسیم است و رنگ نیست غرض
تو رنگ آن چه کنی زان بسنده کن به نسیم.!.
ازرقی هروی
سرمایه عمر آدمی یک نفس است
آن یک نفس از برای یک هم‌نفس است
با هم‌نفسی گر نفسی بنشینی
مجموع حیات عمر آن یک نفس است.!.
»» منسوب به ابوسعید ابوالخیر/ و...
ایزد که جهان به قبضه‌ی قدرت اوست
دادست تو را دو چیز، کان هر دو نکوست
هم سیرت آنکه دوست داری کس را
هم صورت آنکه کس تو را دارد دوست
ابوسعید ابوالخیر
ای در دل و جان صورت و معنی همه تو
مقصود همه ز دین و دنیی همه تو
هم با همه همدمی و هم بی‌همه تو
ای با همه تو بی‌همه نی همه تو
منسوب به ابوسعید ابوالخیر ↓
آتش به دو دست خویش بر خرمنِ خویش
چون خود زده‌ام چه نالم از دشمنِ خویش
کس دشمنِ من نیست، منم دشمنِ خویش
ای وای من و دستِ من و دامنِ خویش
ابوسعید ابوالخیر
http://persianpoetry.blogfa.com/category/120/14
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
از باد صبا دلم چو بوی تو گرفت
بگذاشت مرا و جستجوی تو گرفت
اکنون ز منش هیچ نمی آید یاد
بوی تو گرفته بود خوی تو گرفت
ابو سعید ابوالخیر
[«حقیقت» هرگز نباید قربانی شود.!.]