بطورکلی/ Generally speaking

وزن نوعی ساختار موسیقیایی و ریتمیک است.

وزن اصولا در شعر کلاسیک

متقارن و متوازن است

و همین‌طور قافیه.

اما وزن و قافیه در شعر نیمایی هم‌چون:

«شُعله‌های آتش» آزاد و نامتقارن است.

وزن جز لاینفک و جدایی‌ناپذیر شعر نیست...!

گرچه نیک می‌دانیم

وزن به شعر جان تازه می‌دهد و زندگی دوباره می‌بخشد.

شمشاد کشتکار