مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
اگر دو چشم تو مست مدام خواهد بود
خروش و مستی ما بر دوام خواهد بود
ز جام بادۀ عشقت خمار ممکن نیست
که شرب اهل مَودَّت مُدام خواهد بود
گمان برند کسانی که خام طبعانند
که کار ما ز مِی پخته خام خواهد بود...
خواجوی کرمانی
تا کی طریق توبه و سالوس و معرفت؟!
جامی بده که توبه بهیکبار بشکنم
خواجوی کرمانی
آه از آن یار که نبود خبر از یارانش
داد از آن کس که نباشد غم غمخوارانش
یاری آن نیست که آگاه نباشد از یار
یار باید که بود آگهی از یارانش
زورمندی که گرفتار نشد در همه عمر
چه خبر باشد از احوال گرفتارانش
خواجوی کرمانی
ای لبت بادهفروش و دل من بادهپرست
جانم از جام مِی عشق تو ديوانه و مست
تنم از مهر رخت مویی و از مویی کم
صد گره در خم هر مويت و هر مویی شست
هر که چون ماه نو انگشتنما شد در شهر
همچو ابروی تو در بادهپرستان پيوست...
خواجوی کرمانی
آخر ای یار ! فراموش مکن یاران را
دل سرگشته به دست آر جگرخواران را
عام را گر ندهی بار به خلوتگه خاص
ز آستان از چه کنی دور پرستاران را
وصل یوسف ندهد دست به صد جان عزیز
این چه سودای محال است خریداران را...
خواجوی کرمانی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]