انسان آهسته آهسته عقب نشینی می کند
هیچ کس یکباره معتاد نمی شود
یکباره سقوط نمی کند
یکباره وا نمی دهد
یکباره خسته نمی شود، رنگ عوض نمی کند.
تبدیل نمی شود و از دست نمی دهد
زندگی بسیار آهسته از شکل می افتد
و تکرار و خستگی بسیار موذیانه و پاورچین رخنه می کند
باید بسیار هشیار باشیم
و نخستین تلنگر های را به هنگام
و حتی قبل از آن که خود به فرود آید احساس کنیم
خستگی نباید بهانه ای شود
برای آن که کاری را که درست می دانیم رها کنیم
و انجامش را مختصری به تعویق اندازیم
قدم اول را اگر به سوی حذف چیزهای خوب برداریم
شک مکن
که قدم های بعدی را شتابان بر خواهیم داشت
ما باید تا آخرین روز زندگی مان
که این گونه به دشواری بر پا نگهش داشته ایم تازه بمانیم
به خدا قسم که این حق ماست.
نادر ابراهیمی
http://persianpoetry.blogfa.com