مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

تو دانی که دیدن نه چون آگهی‌ست

میان شنیدن همیشه تهی‌ست

گلستان که امروز باشد به بار

تو فردا چنی گل نیاید به کار

از امروز کاری به فردا ممان

که داند که فردا چه گردد زمان

به کاری کز او پیش دستی کنی

به آید که کُندی و سُستی کنی

فردوسی توسی/ گزیده انتخابی

مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

میان بزرگان درخشش مراست

چو بخشایش و داد و بخشش مراست.!.

فردوسی توسی

مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

»روان را بپیچانی از بهر گنج«

سعی و کوشش

به انسان نیروی تازه و امید می‌بخشد

و او را به قله‌های جدیدِ آرزو می‌برد

ولی شاعر در سعی و کوشش نیز

چون همۀ کارهای دیگر

نگاه داشتن اندازه و حد

و شناخت موقع را ضروری می‌داند.

زیرا کوشش که در حد و موردش خرج نشده است

نه تنها سودی ندارد، بلکه ضرر هم می‌آورد:

به نایافت رنجه مکن خویشتن

که تیمار جان باشد و رنج تن

ز شب روشنایی نجوید کسی

کجا بهره دارد ز دانش بسی

نه کوشیدنی کان تن آرد به رنج

روان را بپیچانی از بهر گنج

چو کوشش ز‌ اندازه اندر گذشت

چنان دان که کوشنده(جوینده) نومید گشت

فردوسی توسی/ گزیده

مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

نداند کسی راز چرخ بلند؟!

چنین گفت با من یکی هوشمند

که رایش خِرد بود و دانش بلند

تو رفتی و گیتی بماند دراز

کسی آشکارا نداند ز راز

جهان سر به سر عبرت و حکمت است

چرا بهره‌ی ما همه غفلت است

تو چنگ فزونی زدی بر جهان

گذشتند بر تو بسی همرهان

فردوسی توسی/ گزیده انتخابی

He who considers sees

he who sees understands

and he who understands knows

مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

نگر تا چه کاری، همان بدروی

سخن هرچه گویی، همان بشنوی

درشتی ز کس نشنود نرم‌گوی

به جز نیکویی در زمانه مجوی

فردوسی توسی/ گزیده انتخابی