من گیاهی ریشه در خویشم
من سکون آبشاران بلورین زمستانم
من شکوه پرنیان روشن دریای خاموشم
من سرود تشنه‌ی بیمارخیزان بهارانم
مهرِ دوزخ‌تابِ
افسون‌سوزِ شب کوشم
مرغ زرین‌بال دریاراز مهتابم
چشمه‌سار نیلی خوابم
چنگ خشم‌آهنگ پاییزم
بانگ پنهان‌خیز...
محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد ↓
شعری برای رود نباید سرود؟
آیینه‌دار بید است این باغ باژگون
شعری برای گل نسرایند شاعران
غزلی سبز
در باغ‌های سرخ شقایق
شعری برای آهوی چشمی
که می‌گریزد
تا دور دست شب
اندیشه‌های دورش با یاد
شعری برای سایه لبخندی
و درد شادمانه بیهوده‌ای
شعری برای نارونی تنها
در باغ شعله ور
شعری برای زهره نباید سرود؟
شعری برای زهره خنیاگر
که با طلوع شب
بیدار تا سحر
بر نقره
بلند کهن چنگ می‌نوازد
خنیاگران باد نخوانند
شعری برای باغ
تا بید گیسوان رهایش را
در باد شب‌گذر
باران سبز نور و نوازش کند
شعری برای رود نباید سرود؟
محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد ↓
انسان
کوته قدم مباش!
زیر ستارگان
تا در پگاه بدرود
هنگام رفتن از خویش
یک آسمان ستاره تو باشی
محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد
من
چگونه ستايش کنم
آن چشمه را که نيست؟
من چگونه نوازش کنم
اين تشنه را که هست؟
من چگونه بگويم
که اين خزان زيباترين بهار؟
من چگونه بخوانم
سرود فتح
من چگونه بخواهم...
محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد
صدای تیشه آمد
گفت شیرین
کنار ماهتابی ها به مهتاب
- صدای تیشه آمد
ماه تابید.
صدای تیشه ی فرهاد آمد
گفت شیرین
(کنار لاله ها با لاله ی لال)
- صدای ناله آمد
لاله نالید
صدا از تیشه فرهاد افتاد
صدای گریه شیرین:
میان باغ تنهایی
هزاران لاله از باران فرو می ریخت
محمود مشرف آزاد تهرانی/م.آزاد
گُل من!
پرنده‌ای باش و به باغ باد بگذر
مَه من!
شكوفه‌ای باش و به دشت آب بنشين
گل باغ آشنایی گل من كجا شكفتی
كه نه سرو می‌شناسد
نه چمن سراغ دارد...
محمود مشرف آزاد تهرانی/ م.آزاد
[«حقیقت» هرگز نباید قربانی شود.!.]