مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
«رها کن تربیع دایره را
و تثلیث زاویه را
چه کسی می‌داند جذر صفر
بی‌نهایت است
یا صفر؟»
کیومرث منشی زاده
از تعهد انسانی و اجتماعی سخن می‌گوید
اشعارش زیبا و دلنشین است
و ساده حرف دلش را به زبان می‌آورد.
« او را بنیانگذار شعر ریاضی می‌دانند»
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
ماهِ خیالاتی
چنان به آرامی گوسفندان را
برانداز می‌کند
که گویی
هرگز صدای سگ گله را
در تاریکی نشنیده است
جنگل دست‌های خود را
برای دزدیدن ماه
دراز کرده است
مهتاب سراسر شب
رودخانه را
شستشو می‌دهد
در خلوت‌ترین کوچه‌ی شهر
که از سفیدی عطر بهار نارنج لبریز است
مردی در زیر پنجره‌ی اتاقِ زنی
بیهوده گیتار می‌زند
و
زن چشم به راه نامه‌ای است
که هرگز
نوشته نشده است
انتظار او چندان طولانی است که گویی
همه‌ی ساعت‌های جهان تبانی کرده‌اند
تا زمان را بر جای میخکوب کنند
وقتی صدای قرمز خروس
شب را رنگ می‌زند
مردی با پاهای بریده
به درازی راه‌های نرفته می‌اندیشد
خورشید آرام آرام
در آبی‌های آسمان
بالا می‌رود
گویا ظرافت دست‌های ونوس
خورشید را به آرامی
بر دار می‌کند
کوچک‌ترین ماهی حوض
عمیق‌ترین دریای جهان را
خواب می‌بیند
و لذّت گرفتن ماهی
در پنجه‌های گربه احساس می‌شود
دیوانه‌ای تصویر خود را
در آینه گم کرده است
کیومرث منشی زاده
جهان به کوچکی حجم خواب خرگوش است
و نبض خسته‌ی «نوعِ بشر»
چو «من» مغرور
صدای رویش نِی در عدم هیاهویی‌ست
هراسناک‌تر از انفجارِ سربی نور
درون کوره‌ی خورشید کهکشان کبود،
تمام بُعد زمان را مچاله باید کرد...
کیومرث منشی‌زاده
متن کامل شعر در ادامه... ↓
جنوب جهنم
کاش می‌فهمیدی!
در خزانی که ازین دشت گذشت
سبزه‌ها باز چرا زرد شدند
خیل خاکستری لک لک‌ها
در افق‌های مسی رنگ غروب
تا کجاهایِ کجا کوچیده است...
کیومرث منشی‌زاده
مرده از زنده
همیشه
هر آن
در جهان بیشتر است
کاش می فهمیدی!
چیزهایی هست که باید تو بفهمی، اما
بهتر آن است کمی گریه کنم
کاش می فهمیدی!
کیومرث منشی زاده
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]