مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
شکوه آرزو را بازگو کن!
ندار...! از هیچ‌کس باکی، هراسی
به هرچیزی نمی‌خواهی، بگو «نه!»
اگر راهِ رهایی زیر سنگ است
تمامِ کوه‌ها را زیر و رو کن
و گر بشکست جام آرزویت
تلاطم‌های دریا را سبو کن...
ژاله اصفهانی
درخت آمده از پشتِ در به دیدن من
که بشنود خبر لب به جان رسیدن من
ولی درخت نداند که من چه جان‌سختم
هزار ساله درختم
که هرچه باد خزانی کند پریشانم
ز نو شکوفه دهم بازهم جوانه کنم
و هر جوانه‌ی نو را پر از ترانه کنم
ژاله اصفهانی
قرن بی قرار
نه رفتگان و نه آیندگان؛ نمی‌دانند
که قرنِ پُرِ هنرِ ما چه سخت سنگین است.
امیدهای نوین با عذاب‌های کهن
به هر طرف نگری گرمِ جنگ خونین است.
نگشته پیکر انسان بزرگ‌تر از پیش
بزرگ‌تر شده صدبار آرزوهایش.
به سوی معرکه‌ی خواستن - توانستن
کشانده می‌شود از هر طرف سر و پایش.
اگر که عاشق دیروز آرزو می‌کرد
به ماه چهره‌ی معشوقه یک نگاه کند
جوان عاشق امروز آرزومند است
برای ماه عسل یک سفر به ماه کند.
در اضطراب و نبردی که زاده‌ی عصر است
مدام روید در دل، امید نو، غم نو
درود گویمت ای قرن بی‌قرار نوین!
که در عذاب توام، شاهد شکفتن تو.
ژاله اصفهانی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
اگر هزار قلم داشتم
هزار خامه که هر یک هزار معجزه داشت
هزار مرتبه، هر روز
می‌نوشتم من
حماسه‌ای و سرودی
به نامِ آزادی....!.
ژاله اصفهانی
پرندگان مهاجر! در این غروب خموش
که ابر تیره تن انداخته به قله‌ی کوه،
شما شتابزده راهی کجا هستید؟
کشیده پر به افق، تک تک و گروه گروه
چه شد که روی نهادید بر دیار دگر...
ژاله اصفهانی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]