پیشانی ات سیاه مبادا به ننگ ها ... / علیرضا بدیع
پیشانی ات سیاه مَبادا به ننگ ها
ای ماه ! ای مُـراد تمام پلنگ ها
این بـرکـه ها بـرای تو بسیـار کـوچک اند
جای تو نیست سینه این چشم تنگ ها
آراسته اسـت ظاهر رنگیـن کمان ولی
چون ابرها حذر کن از این چند رنگ ها
یک روز تو در اوجی و یک روز دیگری
دنیا دهن کجی است به الا کلنگ ها
من چند روز پیش دلی را شکسته ام
من را به رسمیت بشناسید سنگ ها !
علیرضا بدیع
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]