من مست از آن باده مستم که تو دادی/ علی اصغر حکمت شیرازی
من مست از آن باده مستم که تو دادی
مدهوش از آن جام الستم که تو دادی
ذرّات جهان یکسره مستاند و تو ساقی
من نیز همان بادهپرستم که تو دادی
دل را به تمنّای تو دادم که تو بُردی
یک بوسه هم از لعل تو جستم که تو دادی
دادی تو به من دستی و پیوند ببستی
پیوسته بر آن عهدِ نخستم که تو دادی
ای مطرب! از این راه زدی راه دل ما
وی ساقی از آن توبه شکستم که تو دادی
گفتم ننهم مهرِ بُتان را به دل خویش
آه...! از دل بیگانهپرستم که تو دادی
ای ماهِ دل آرا ز کمند سرِ زُلفت
بندی به دل از عشق تو بستم که تو دادی
این سایه حکمت به سر من تو فکندی
و آن گوهر اندیشه به دستم که تو دادی
علیاصغر حکمت شیرازی
تولد: فروردین 1272 شمسی در شیراز
وفات: شهریور 1359 شمسی در مقبره خانوادگی خویش
در "باغ طوطی" (حرم عبدالعظیم حسنی) شهر ری که
ظاهرا در توسعه بنای این منطقه مقبره از بین رفته است.
+ نوشته شده در جمعه ۲۵ مرداد ۱۳۹۲ توسط : سامیار کشتکار
|
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]