نگاهی دیدم از چشم سیاهی ... / رضی الدین آرتیمانی
نگاهی دیدم از چشم سیاهی
که کوه صبر پیشش بود کاهی
اگر بُرقع براندازی ز رخسار
کرشمه گیرد از مه تا به ماهی
بهارم را تماشا کن نگارا !
سرشگم ارغوان و چهره کاهی
اگر یک ذره زو تابد بر آفاق
کند هر ذره را خورشید و ماهی
همی خواهم که آن نامهربان را
بلا گردان شوم خواهی نخواهی
بسر تا چند گردانی رضی را
الهی ! من سرت گردم الهی !
رضی الدین آرتیمانی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]