فروزان کن ز رخ کاشانه ای چند/ حزین لاهیجی
فُروزان کن ز رُخ کاشانه ای چند
بسوزان ! شمع من ! پروانه ای چند
فُغانم گوش کن امشب که فردا
ز من خواهی شنید افسانه ای چند
خُماری نیست خون عاشقان را
سرت گَردم، بکَش پیمانه ای چند
به هر دفتر ز کلک آتش آلود
ز ما مانده است آتشخانه ای چند
حزین ! از فوت فرصت با صد افسوس
کشیدم آهِ بی تابانه ای چند
حزین لاهیجی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]