من خودم را پوشیدم فصل نبود در لباس بی‌فصل/ احمدرضا احمدی
من خودم را پوشیدم
فصل نبود
در لباس بی‌فصل
من تو را سرتاسر نبودم
من تو بودم
من تو را خوب گفتم
که گل‌های شمعدانی را پوشیدم.
اتاق من دیگر سفید است
گلدان اکنون خالی است
مرا دوست بدار
گلدان گل می‌دهد
اتاق سفیدتر می‌شود
مرا دوست بدار
گلدان گل می‌دهد
اتاق سفیدتر می‌شود
مرا دوست بدار.
من در اتاق سفید
تو را خفته ام
تو را پوشیده ام
سفیدی را صدا نمی‌کنم.
مرا دوست بدار.
احمدرضا احمدی
+ نوشته شده در یکشنبه ۹ خرداد ۱۴۰۰ توسط : سامیار کشت‌کار
|
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]