ای گمشده دل کجات جویم/ هاتف اصفهانی
ای گمشده دل کجات جویم
در دام که مبتلات جویم
دیروز چو آفتاب بودی
امروز چو کیمیات جویم
ای مرغ ز آشیان رمیده
در دامگه بلات جویم
ای کشتهٔ غمزهٔ نکویان
از چشم که خون‌بهات جویم
ای بیمار ز جان گذشته
کز هر که رسم دوات جویم
گاهی به دوات چاره خواهم
گاهی به دعا شفات جویم
کس چارهٔ درد تو نداند
درمان مگر از خدات جویم
هاتف ! پی دل فتاده رفتی
ای هرجایی کجات جویم
هاتف اصفهانی ↓
[«حقیقت» هرگز نباید قربانی شود.!.]