مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)

خوش باش که هر که راز داند

داند که خوشی، خوشی کشاند

شیرین چو شِکر تو باش شاکر

شاکر هر دَمْ شِکر ستاند

شُکر از شِکر است آستینْ پُر

تا بر سرِ شاکران فشاند

تلخش چو بنوشی و بخندی

در ذات تو تلخی‌ای نماند

گویی که چگونه‌ام خوشم من

گویم ترشم دلت بماند

گوید که نهان مکن ولیکن

در گوشم گو که کس نداند

در گوشِ تو حلقه وفا نیست

گوشِ تو به گوش‌ها رساند

مولوی بلخی