ز ما به خشم جهان دو رنگ می گذرد/ واعظ قزوینی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
ز ما به‌خشم، جهانِ دو رنگ می‌گذرد
صباح و شام به رنگ پلنگ می‌گذرد
توان ز عینک پیران به چشم دل دیدن
که تیر آهِ ضعیفان ز سنگ می‌گذرد
تمام عمر تو ای ساده‌دل ز نقش هنر
به فکر جامۀ خوش‌طرح و رنگ می‌گذرد
به خون خویش نمودیم صلح با تو همان
ز ما چو تیر نگاهت به جنگ می‌گذرد
جهان ز نعمت درد تو گشته مالامال
همان معاش دل خسته تنگ می‌گذرد
بگیر بهره خود ای نهال باغ وجود
که آبِ عمر بسی بی‌درنگ می‌گذرد
فریب جلوۀ دنیا نمی‌خورم واعظ!
اگرچه پر زِ بَرَم شوخ و شنگ می‌گذرد
واعظ قزوینی
1090--1027
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]