ای دوست قبولم كن و جانم بستان/ مولوی بلخی
ای دوست ! قبولم كن و جانم بستان
مستم كن و وز هر دو جهانم بستان
با هر چه دلم قرار گیرد بی تو
آتش به من اندر زن و آنم بستان
مولوی بلخی/ رباعی
ای دوست ! قبولم كن و جانم بستان
مستم كن و وز هر دو جهانم بستان
با هر چه دلم قرار گیرد بی تو
آتش به من اندر زن و آنم بستان
مولوی بلخی/ رباعی
پیش از این ها فکر میکردم خدا
خانه ای دارد کنار ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا...
قیصر امین پور
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]