سلام
سهمِ کوچکِ من از وسعت سادگی!
سايه‌نشينِ آب و هم‌پياله‌ی تشنگی سلام،
سلام، اولادِ اولين بوسه از شرمِ گُل و گونه‌های حلال،
سلام، ستاره‌ی از شب گريخته‌ی هم‌روز من
عزيزِ هميشه و هنوز من... سلام!
سیدعلی صالحی/ گزیده کوتاه
دوستت دارم
مثل تشنه که عبادت آب را
مثل ماه که برکه‌ى باران را
مثل کوه که استعاره‌ى دریا را
دوستت دارم
مثل خداوند که نخستین مخلوق را
سیدعلى صالحى
آن روز
که نم‌نم بارانی هم می‌آمد
اشتباه ما
شمارش یکی در میان حروف دریا بود
ما برای نوشتن اسامی دوستانمان
کلمه کم آورده بودیم
نمی‌گویم از هرچه بودن حالای ما
آینده هم آسوده خواهد گذشت
اما لااقل یک حرفی بزن، چیزی بگو!
رازی که باد از شمال بیاید و
شنیدن از جنوب گریه ببارد.
پس این همان کمی آرامش بی‌جهت
کی خواهد رسید؟!
در حیرتم اینجا
این بید سر به راه... چرا؟
چرا این همه خسته و خاموش
از شکستن سرشاخه‌های بلند
خود حرفی نمی‌زند!
آیا سکوت
همیشه سرآغازِ تمرین ترانه
و گفت‌وگوی باران است!؟
پس تو که با فال سبز علف آشناتری
بگو کی باران خواهد آمد؟
سیدعلی صالحی
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
اشتباه از ما بود
که خوابِ سرچشمه را
در خیال پیاله می‌دیدیم
دست‌هامان خالی، دل‌هامان پر
گفت‌وگوهامان مثلا یعنی ما!
کاش می‌دانستیم
هیچ پروانه‌ای پریروز پیلگیِ خویش را
به یاد نمی‌آورد.
حالا مهم نیست
که تشنه به رؤیای آب می‌میریم!
از خانه که می‌آیی
یک دستمال سفید، پاکتی سیگار،
گزینه شعر فروغ
و تحملی طولانی بیاور
احتمال گریستن ما بسیار است!
سیدعلی صالحی ↓
وقتی یک جوری
یک جورِ خیلی سخت، خیلی ساده می‌فهمی
حالا آن سوی این دیوارهای بلند
یک جایی هست
که حال و احوالِ آسانِ مردم را می‌شود شنید،
یا می‌شود یک طوری از همین بادِ بی‌خبر حتی...
سیدعلی صالحی
[«حقیقت.!.» هرگز نباید قربانی شود.!.]