ای دیده اگر کور نهای گور ببین/ خیام نیشابوری
ای دیده اگر کور نهای گور ببین
وین عالم پر فتنه و پر شور ببین
شاهان و سران و سروران زیر گلند
روهای چو مه در دهن مور ببین
خیام نیشابوری
ای دیده اگر کور نهای گور ببین
وین عالم پر فتنه و پر شور ببین
شاهان و سران و سروران زیر گلند
روهای چو مه در دهن مور ببین
خیام نیشابوری
از آمدن بهار و از رفتن دی
اوراق وجود ما همیگردد طی
مِی خور! مخور اندوه! که فرمود حکیم:
غمهای جهان چو زهر و تریاقش مِی
خیام نیشابوری
مرجع و مدخل شعر فارسی (Persian Poetry)
گر من ز مِی مُغانه مستم، هستم
گر کافِر و گَبْر و بُتپرستم، هستم
هر طایفهای به من گمانی دارد
من زآنِ خودم، چنانکه هستم، هستم
خیام نیشابوری
ای دل تو به ادراک معمّا نرسی
در نکتهی زیرکان دانا نرسی
اینجا ز مِی و جام، بهشتی میساز
کآنجا که بهشت است رسی یا نرسی؟!
خیام نیشابوری
گر باده خوری تو با خردمندان خور
یا با صنمی، لالهرخی خندان خور
بسیار مخور ورد مکن فاش مساز
اندک خور و گهگاه خور و پنهان خور
خیام نیشابوری
گر کار فلک به عدل سنجیده بُدی
احوال فلک جمله پسندیده بُدی
ور عدل بُدی به کارها در گردون
کی خاطرِ اهلِ فضل رنجیده بُدی
خیام نیشابوری